دلنوشتههای حمید سلیمی
من حمید سلیمی هستم؛ متولد فروردین ۱۳۶۶. در نگاه اول شاید من را با کدها، شبکهها و سامانههای تحت وب بشناسید؛ چرا که دنیای حرفهای من، مهندسی فناوری اطلاعات است. سالهاست در مسیر طراحی و توسعهی وب و خلق راهکارهای مبتنی بر آن قدم برمیدارم؛ جهانی بیپایان که در آن منطق و خلاقیت در هم میآمیزند و از دل صفر و یکها، زیبایی و نظم متولد میشود.
اما زندگی من فقط در مدار فناوری نمیچرخد. در پسِ خطوط کدنویسی، دفتری از دلنوشتهها، عکسها و نغمهها پنهان است. دفتری که هر صفحهاش از تماشای طبیعت، از صدای پیانو یا نفسهای کوتاه هارمونیکا رنگ گرفته است. نوشتن برایم تمرینی است برای دیدن، برای اندیشیدن، برای ثبت لحظاتی که از کنارشان نمیتوان بیتفاوت گذشت.
به ادبیات عمیقاً دلبستهام؛ جایی که کلمات میتوانند جهان را دوباره بسازند. به کوهستان عشق میورزم، چون در سکوت بلندش میشود صدای خویشتن را شنید. و به نظم و برنامهریزی باور دارم؛ شاید چون روحی دارم میان قاعده و احساس، توازن میجوید.
این وبسایت برای من صرفاً یک مجموعه از کارها نیست؛ دفترچهای است از مسیر زندگیام. از تجربههای فنی تا لحظههای شاعرانه، از پروژههای وب تا موسیقیهایی که در خلوت کوهستان ساختهام. اگر اینجا قدم گذاشتهاید، خوشآمدید به دنیایی که در آن فناوری، هنر و طبیعت کنار هم نفس میکشند.
گاهی زندگی را باید از پشتِ سکوتِ یک صفحهی سفید آغاز کرد؛ جایی که واژهها نه برای گفتن، که برای شنیدن نوشته میشوند. من در میان خطوطِ بیصدا، در لابهلای نتهای پیانو و انعکاسِ کوه در چشمه، خودم را پیدا میکنم؛ تکهای از نظم در میان آشوبِ جهان.
گاهی به کوه پناه میبرم تا از ارتفاعِ خاموشی، جهان را دوباره ببینم. باد، معلمِ رهاییست و سنگ، استادِ استقامت. میآموزم که زندگی، مثل موسیقی، از سکوتها معنا میگیرد؛ و هر صعود، سفریست به درونِ خودِ انسان.